Zafer Yalçınpınar
1/
karanlık tarlasının ortasındayım
bana benzemeyen
hücreleşmiş bir kentte
milyonların arasında kaldım
küllerimle
2/
burçlar tarihe gömülüyor
anamalcıların buluntusu olmaya
gömülüyor
gelecekte
3/
içli denizin kalbinde
uçsuz tuhaf bir tekne
gözleşiyor
gökyüzüyle
4/
zamana duruyorum
ahşaba geçiyor zaman
içimden
iç
ime
5/
“Aynı şeyleri yaşıyoruz” diyor
yalan! bir endüstri çocuğu!
sağ eliyle tüketiyor geleceğini
karanlığa doğru
6/
havada asılı duruyor
burgaz adasında
rakı masada
Epilog:
“bir kalp sektesidir Stambol’a yabancı düşüşümüz”
