Son Şarkı

Gözlerine bakıyorum,

Tatlı ve sade bir tebessüm…
Ve bazen de sinsi bir…
parıltı… ama parıltı…
Bir şeyler söylemek istiyorum sana,
ne bir şarkı,
ne de bir şiir…

Bugüne kadar hiç söylenmemiş sözler,
hiç çalınmamış bir şarkı;
dominörle başlayan,
sol’unda güzelleşen…
Gecenin karanlığı koyulaştığında
ve ay üzerime düştüğünde
Senin sesin gelir bana
rüzgarın uğultusunda.

Böyle zamanlarda ne ağaçlardaki yapraklar hışırdar,
ne de gökteki bulutlar yerinden oynar.
Bir tek deniz kabarır üzerime gelir,yalnız sahilde.
Hayalini bana yaklaştırır,

Tıpkı sabahları Susam Adası’ndan yükselen güneş gibi
içimde parlar.

Ve o bakmaya doyamadığım gözlerin gelir aklıma,
o siyah,
o ışık,
o düş…

O düş ki gerçekleşmeyen düşlerimden bile daha büyük ,

gözlerimin derinliklerinde saklı olan,

yüreğimi hoplatan…

Gitme vakti geldiğinde,

derim kendi kendime;

Son şarkıyı bitir de git artık!

Oysa ki son şarkı senin kıyında çoktan bitmiş,

Yankısıysa benim kıyıma ancak vurmuştur.

Ve şimdi,

kendi kendine çalmaktadır kulağımda…

*sahibi bu şiiri kendinin yazabildiğinden kuşkuludur. Kafası güzelken zihni bi yerlerden araklamış olabilir.