Bidibidi / Rap

biri diyor ki;  n’ooldu tüm o oto-rehabilitasyonlarına? yeryüzündeyim artık-lara.. sevemesem de umursamicam-lara.. gün ışığına teslim olacağım-lara.. huzuru dev kolonların yanında iç organlarını titretirken aramaya.. sis gibi sigara dumanı bulutlarının içindeki koşuşturmaya.. tutunmaya çalışmaya.. kararlara ve dahası bunlara uymaya..

öteki; yapamıyorsun çünkü tedavi edilecek birşey yok.. yeryüzüne çıkamazsın, çünkü karanlıkta yaratılmışsın.. sevemesen siktirip gidiyorsun zaten, ama umursuyorsun yine de, yine insan olamadığın için.. gün ışığı tenini acıtıyor, yalan söylemene gerek yok.. kolonlar sana göre değil, kulakların çok iyi duyuyor.. içine çekmek olmasa sigarayı da sevmiyorsun aslında.. tutunmaya çalışmana gerek yok, zaten sağlam basıyorsun.. karar almana gerek yok.

boş ve beyaz bir sayfa mı bu yoksa geri dönüştürülmüş saman kağıdı mı?

beyazmış, kullanılmış.. buruşturulup çöpe atılmış içindekilerle.. sonra

sonra da diğer sayfalarla beraber yoğrulmuş mu tekrar?

yorgun ve pürüzlü, çizikler dolu üzerinde.. yazmayı bekler gibi hareket ediyor birşeyler.. yürüme komutunu bekleyen yerinde sayışlar gibi.. tekdüze, aynı aralıklarla, aynı seslerle eskitiyor bulunduğu yeri.. ne zaman sıradışına çıksa yanlış çıkış sayılıyor, başa dönüyor tekrar.. kocaman bir delik midede.. ne yemekle doluyor ne de başka bir şeyle..  -her ne ise-  o’nu arıyor durmadan.. ama durarak, durağan..

off of of.. rap rap rap.. sıkıntı sıkıntı sıkıntı..