Yeniden Yeni Eskiye

Levent Oktar – levent_oktar@hotmail.com

mağaraya kırkikindiler yağıyor, elenerek ve süzülerek.

sol yanımda yeşil yapraklı tünel dönüyor, içinde karalar

mağara şenliğinde, şimdilik, asla kirletemediğim ak

yanıyor. uzağımda hiçbir şeyin mutsuz edemediği anlar

türlüyorum. seçimin kavgasının bastırıyor en sardunyalı

bahçem, çılıbıtlardan özendiğim yürüyüşüm, ufak kırıntılar

yüzünden kanatlarım ve endişeli yerimden kopan

rüzgar: işte o sağ kalana vurduğunda şöyle elinin tersiyle,

nisan çarpmışa dönüyor ücrevi endişem. dudağımdan

süzülen yağmur gibi çırpıyorum kanatlarımı sol yanımda

içinde karalar oynaşan, yeşil yaprakların döndüğü tünele.

• keskin bir ihanet bu kokladığım, küçük adam
susmak gibi bir şiire
• su damlarken nasıl şekil değiştirdi
yazıldı mı?
• ellerin ayaklarım kimin bu karmaşa
zaten fanus ufak
• ey sokak ruhumu bul
yollarda zamansız
bahar dallarından evveli saymazsak
• her yolculuk yurt bulmak için
övüncü yok sisin
• kalmanın özdeşi yok gitmenin
-tin parladı göğüsten içeri

bogaziçili bir ırmaksa dardanella güneşin rüzgarını savurur
neyse ki değirmenler akar altından
sol’gun bir bağırışta yaslandığı iz
yoksulluğundadır zakkum bir dil
kimsesiz çocuklardan özendiği

doğu karası bir yakarışından utandığı içindir götü
dönüktür kurmacaya
gül yüzü görmemiş tansıktır oysa diden düşen
savunmasız
hangi bağışlanma ürkütür diye düşünür yine de
koca şehirler üşüşür başına
-yordan evveli bi kelebek çalısından bal çaldıydım
“dikeni seven gülüne katlanırmış” yüzünden düşeni toplamaya çalıştım
elim yanmış mıydı?!
kardan boyamalar yapan sevgilim..