yalnız

Cengiz Yılmaz – cengiz@solucanfanz.in

Bir flu fırtına geçti
Sisli görüntüler arasından
Bir yumruk ki
Zafer
Vaat etmeden
Gözlerimi ve
Ne denilebilir ki
Diyene
Bir hırstı
Geçti
Hiçbir zaman gelmeyecek olana
Yüklenen bir bozgun
Ki o yalnızca iki parmağın
Gökyüzünde salınmasıydı
Hiç dinmedi o fırtına!

Seni bin defa aramayı düşündüm en az, sayma!
Bir gün niteliğinde bile olmayan virgülde,
Tüm süreler ayrılmış olsa da bir geçiciliğe
Ne denir ki? Tüm zamanın benim olsa da , durma!

Ne belirir, neden ve başıboş ve bozuk bir ben
Delirir birden, gelir ve bağırır koridora
“Bir de onu yapma!”
Gözleri ateşli, közler bir dağı neden?

Sundu, rağmenler kovalarken O!
Tutkundu ve tutkuydu
Nereden bilmezdi ki
Bir durduğunu bir saydığını YALNIZ!